Winkelcriminaliteit en horecaoverlast zijn een doorn in het oog van de ondernemers. De tendens is dat ondernemers zelf hard optreden tegen overlast: het uitdelen van winkel- en horecaverboden is daar een voorbeeld van, terwijl deze publiek toegankelijke plaatsen juist een maatschappelijke behoefte vervullen. De lokale overheid stimuleert deze praktijk door het aangaan van convenanten. Waar liggen de grenzen van de regulering van publiek toegankelijke plaatsen? Weegt het algemeen belang bij veiligheid echt zoveel zwaarder dan de individuele belangen van een overlastgever?