Veel Nederlandse huishoudens scheiden al sinds 2010 braaf het plastic afval: liefst 52 procent zou worden hergebruikt. Maar is dat wel zo? En wat gebeurt er met de rest?
Bellaart krijgt bijval van Raymond Gradus, hoogleraar Bestuur en Economie aan de Vrije Universiteit in Amsterdam en deskundig op het gebied van afval en recycling. “We geloven in Nederland in een illusie als het om plastic afval gaat. Consumenten zijn vrolijk aan het recyclen, maar wat in hun container komt, is maar voor een klein deel daadwerkelijk te hergebruiken. Al die mixed plastics, waar we hier niks mee kunnen, verdwijnen vervolgens naar Duitsland, dat er vervolgens ook niks mee kan.” Hij ergert zich net als Bellaart aan de claim van de overheid en het verpakkend bedrijfsleven dat 52 procent van alle plastic in ons land wordt gerecycled. “Dat is dus helemaal niet zo.”
Het betreft hier namelijk plastic afval dat gescheiden wordt ingezameld en mogelijk gerecycled kan worden. “Of het uiteindelijk echt een nieuw leven krijgt, weten we niet”, aldus Gradus. Wageningen Universiteit berekende eerder dat het werkelijke recyclings-getal rond de 40 procent ligt.
Gradus wil dan ook het liefst een einde maken aan de recycling-illusie. “Het was een leuk idee, dat PMD scheiden, maar we zijn met gekkigheid bezig. Machines bij de afvalverwerkers kunnen veel beter afvalscheiden dan wij, dus we moeten gewoon over op nascheiding. De rest kan gewoon met het restafval verbrand worden.”
Gradus roept de verpakkingsindustrie verder op, naar zichzelf te kijken en keuzes te gaan maken. Maar dat geldt ook voor de gemeenten, die nu nog driftig de illusie van plasticrecycling in stand houden. “Als die dat niet uit zichzelf doen, moet er wet- en regelgeving komen.”