In onze vorige blogs hebben we geschreven over de curatieve gezondheidszorg vanuit een ecosysteem perspectief waarin meerdere actoren met heterogene belangen en routines (i.e., zorgaanbieders, zorgverzekeraars, overheid en leveranciers) met elkaar moeten samenwerken om waarde te creeeren voor patienten. We hebben ook laten zien dat de afhankelijkheden tussen al die actoren het vaak lastig maken om te innoveren in de zorg. In deze blog kijken we naar het gebruik van beeldbellen in de zorg. Dit is een ehealth technologie die patiënt en zorgprofessional via een videoverbinding met elkaar in contact brengt. Daardoor hoeven patienten bijvoorbeeld niet meer zo vaak naar het ziekenhuis te reizen. Maar, hoe vaak heeft u al met uw huisarts gebeld? Precies, als onze ervaringen vergelijkbaar zijn met die van u, dan is dat nog niet gebeurd! En dit terwijl wij al jaren met elkaar Facetimen, Skypen en Zoomen. Uit de eHealth monitor 2019 van Nictiz blijkt zelfs dat het gebruik van beeldbellen afneemt: van 21% naar 14% in de ziekenhuiszorg en van 23% naar 15% in de ouderenzorg. Hoe komt dat en hoe kan het dat een innovatie met zo’n duidelijke meerwaarde de patienten niet bereikt?