Alle onderwijssectoren doen vrijdag mee aan de landelijke onderwijsstaking: van basisschool tot universiteit. Waarom wordt er weer gestaakt? 'Iedereen wordt gek van de werkdruk.'
Carlo Ierna (39) geeft les in de geschiedenis van moderne filosofie op meerder universiteiten, onder meer de VU in Amsterdam.
"Met drie kinderen en een hypotheek is een opeenvolging van tijdelijke contracten ontzettend stressvol. Soms weet ik voor de zomer niet of ik na de zomer nog werk heb. En ik krijg contracten voor alleen onderwijs, het onderzoek doe ik er gratis bij.
Studenten worden uiteindelijk de dupe van mijn tijdelijke contracten: na afloop van een vak is mijn mailadres vaak plots weg en kunnen studenten geen vragen meer stellen. Ik kan een tentamen niet nabespreken, geen hertentamens regelen en soms kan ik het gebouw niet eens meer in, omdat mijn toegangspasjes het niet doen. Die tijdelijke contracten bemoeilijken het contact tussen mij en mijn studenten.
Ik zou graag willen dat de minister goed luistert naar de stakers en kijkt of instellingen hun kerntaken nog wel kunnen uitvoeren. Ik ga donderdag, de dag voor de staking, ook nog in debat met de minister.
De vraag is of de financiering nog wel toereikend is: niet per se om hoge salarissen te verstrekken, maar om vaste contracten te kunnen aanbieden. Tien tijdelijke contracten in tweeënhalf jaar is onhoudbaar."