No ancillary activities

Ancillary activities are updated daily

Excuses in het privaatrecht

Met het oog op het verwerkingsproces en om onnodige conflictvorming tegen te gaan, is het voor een benadeelde van een schadeveroorzakende gebeurtenis in veel gevallen belangrijk dat degene die de schade heeft veroorzaakt, daarvoor excuses aanbiedt. Het Nederlandse privaatrecht is van oudsher vooral gericht op materiële belangen, terwijl aan immateriële behoeften en belangen een ondergeschikte rol is toegekend. Tegemoetkoming aan immateriële behoeften kan een even belangrijke of zelfs belangrijkere rol spelen bij het voorkomen en oplossen van conflicten, en het ‘goed maken’ van toegebracht nadeel. Een duidelijk voorbeeld van zo’n immateriële behoefte is de behoefte aan het ontvangen van excuses. Op het eerste gezicht een makkelijk te vervullen behoefte, maar in de praktijk blijken er (werkelijke of vermeende) belemmeringen te zijn.

Vaak wordt bijvoorbeeld – ten onrechte – verondersteld dat van de aansprakelijkheidsverzekeraar geen excuses mogen worden aangeboden en dat het doen van bepaalde uitspraken, waaronder het aanbieden van excuses, een erkenning van aansprakelijkheid inhoudt. Deze veronderstellingen leiden ertoe dat schadeveroorzakers soms terughoudendheid zijn met het doen van bepaalde uitspraken.

Met openheid en het aanbieden van excuses wordt tegemoetgekomen aan het rechtvaardigheidsgevoel en de behoeften van benadeelden. Daarnaast is gebleken dat het uitblijven van excuses en een gebrek aan openheid tot onnodige juridisering en conflictvorming kan leiden. In mijn onderzoek ga ik in op de juridische betekenis van het aanbieden van excuses en op de vraag op welke manier het Nederlandse recht, in het bijzonder het privaatrecht, de mogelijkheid tot het aanbieden van excuses beter zou kunnen faciliteren.

Een ander deel van mijn onderzoek gaat over de vraag of er juridische mogelijkheden zijn om een schadeveroorzaker in bepaalde gevallen te verplichten excuses aan te bieden, en of dat wenselijk is.

In 2006 rondde ik aan de Vrije Universiteit Amsterdam de Master Criminologie af en in 2010 de Master Rechtsgeleerdheid (Privaatrechtelijke rechtspraktijk) aan de Universiteit van Amsterdam.

In 2018-2019 volgde ik de Mediationopleiding bij het Centrum voor Conflicthantering in Haarlem.

Ik ben de coördinator van de afstudeerrichting Conflicthantering, rechtspraak en mediaiton, en van de mastervakken Verdieping conflictoplossing, mediation en onderhandelen en Mediation.

Verder ben ik als docent betrokken bij verschillende mastervakken, begeleid ik als coach eerstejaarsstudenten in het kader van de leerlijn Professionele en Persoonlijke Identiteit en begeleid ik studenten bij het schrijven van de bachelor- en masterscriptie.