Abstract
Lily Golden werd in 1934 geboren als dochter van twee Amerikaanse sympathisanten van het communisme die in de jaren dertig uit idealisme naar de Sovjet-Unie waren geëmigreerd. Golden was daarmee een tweedegeneratie Afro-Sovjetburger. In haar autobiografie My Long Journey Home (2002) schreef zij over haar bijzondere loopbaan als professioneel tennisster, actrice, vertaalster, historica en Afrikanist. Golden schreef hierin herhaaldelijk dat de Sovjet-Unie, “the country without racism”, geen (rassen)segregatie of racisme kende. De afgelopen jaren kwam Rusland juist herhaaldelijk in het nieuws vanwege racistisch geweld, en ook ten tijde van de Sovjet-Unie waren er wel degelijk racistische incidenten.2 Met behulp van secundaire literatuur wil ik beargumenteren dat Lily Golden wel degelijk geconfronteerd werd met racisme, meer dan zij zelf toegaf. Tegelijkertijd zorgde haar intersectionele identiteit er ook voor dat zij kansen kreeg die niet waren weggelegd voor reguliere Sovjetburgers.
| Original language | Dutch |
|---|---|
| Pages (from-to) | 12-17 |
| Number of pages | 6 |
| Journal | Historica |
| Volume | 39 |
| Issue number | 3 |
| Publication status | Published - 2016 |
