Godsdienstvrijheid en afvalligheid in de islam in relatie tot seculier recht

In de loop van de geschiedenis lijken vrijheid en georganiseerde religies, en dan in het bijzonder de islam, op gespannen voet met elkaar te staan. Is het niet zo dat religie per definitie geen vrijheid duldt? En geldt dat niet al helemaal voor de islam? In een liberale democratie die gebaseerd is op de rechtsstaat zijn diverse grondrechten van kracht waaronder vrijheid van religie. De lakmoestest of een religie past in een liberale democratie komt erop neer dat moet worden nagegaan hoe de islam zich verhoudt tot het beginsel van godsdienstvrijheid. Specifiek gaat het mij in deze bijdrage over afvalligheid. Daaromstaatinditartikeldevolgendevraagcentraal:hoeverhoudengodsdienstvrijheidenafvalligheidindeislamzichtotseculierrechtineendemocratische rechtsstaat?Het artikel is als volgt opgebouwd. Om te beginnen wordt het begrip godsdienstvrijheid nader omschreven in paragraaf 1. In de daaropvolgende paragraaf wordt het vraagstuk van de verhouding tussen islam en vrijheid van godsdienst voorlopig verkend. Geconstateerd wordt dat met name rond afvalligheid tussen moslimgeleerden een controverse bestaat. In paragraaf 3 en 4 komt het thema afvalligheid in de Koran en in de soenna ter sprake. In paragraaf 5 wordt de relevantie van dit onderwerp voor westerse moslims onder de loep genomen. In paragraaf 6 komt de vraag aan de orde in hoeverre afvalligheid een publieke dan wel een privéaangelegenheid is. In paragraaf 7 wordt nagegaan hoe afvalligheid in de islam zich verhoudt tot seculier recht. Het artikel sluit af met een conclusie in paragraaf 8.