Intermitterend vasten in wetenschap en praktijk: Wat zijn de effecten op gewicht en cardiometabole gezondheid?

Intermitterend vasten (IF) is een breed begrip en beslaat meerdere regimes van vasten.‘Vasten na de middag’ (‘early time-restricted feeding’, diner overslaan) en om de dag vasten (‘alternate day fasting’) mét energiebeperking hebben bij mensen met overgewicht op de korte termijn een groter effect op gewicht en cardiometabole gezondheid dan continue calorische restrictie (CCR).‘Vasten tot de middag’ (‘late time-restricted feeding’, ontbijt overslaan) lijkt geen of een ongunstig effect te hebben.Er lijkt geen verschil te zijn tussen IF en CCR in volhouden van het vasten en metabole adaptatie van het lichaam.De weinige langetermijnstudies (tot 2 jaar) suggereren dat IF-regimes niet superieur zijn aan CCR.Er is nog onvoldoende bekend over de veiligheid op lange termijn bij diverse groepen mensen, het belang van dieetkwaliteit en de praktische uitvoerbaarheid van IF-regimes.Hierdoor kunnen op dit moment nog geen aanbevelingen gedaan worden over de inzet van IF bij de behandeling van overgewicht en hieraan gerelateerde ziekten.

Intermittent fasting (IF) is a broad concept and covers several fasting regimes. Studies of 'early time restricted feeding' and 'alternate day fasting' with energy restriction show a greater effect on weight and cardiometabolic health in overweight people in the short term, compared to a continuous caloric restriction (CCR). 'Late time restricted feeding' seems to have no or unfavorable effects. Long-term studies (up to 2 years) suggest that IF regimens are not superior to continuous caloric restriction. The few studies available show a similar compliance and metabolic adaptation between IF and CCR. There is insufficient knowledge about long-term safety in various groups of people, the influence of dietary quality and the practical feasibility of IF regimes. As a result, no recommendations can yet be made on the use of IF in the treatment of overweight and related diseases.