Abstract
De laatste woorden die Job uitspreekt worden traditioneel vertaald als ‘ik heb berouw in stof en as’ (Job 42:6). Hoewel dit wereldwijd de standaardvertaling geworden is, is dat niet altijd zo geweest. Deze uitspraak van Job, waarin hij boete doet tegenover God, begon met Hiëronymus in de Latijnse Vulgaat (eind vierde eeuw na Christus), ‘ik doe boete in stof en as’. Achter de berouwvolle, Latijnse Job gaat echter een Hebreeuwse Job schuil die zich met iets heel anders bezighoudt dan met berouw: hij is diep in de rouw gezonken en de vraag is of hij troost vindt in zijn rouw.
| Translated title of the contribution | Job 42:6: Job ends his mourning, but without repentence |
|---|---|
| Original language | Dutch |
| Journal | Schrift |
| Volume | 2024 |
| Issue number | 2 |
| Publication status | Published - 2024 |
Keywords
- Job 42:6, berouw, rouw, troost, Bijbelvertalen