Abstract
Internet leent zich bij uitstek voor direct contact met het publiek. Arnoud Engelfriet bereikt tienduizenden lezers zonder uitgever, Enzo Knol miljoenen kijkers zonder omroep. In de wetenschap bestaat een ander model. Een auteur schrijft enkele dagen, weken, maanden aan een artikel. Vervolgens reviewen peers en beslist een redactie van wetenschappers over al dan niet (aangepast) publiceren.
Het open access model staat voor het gratis aan het publiek ter beschikking stellen van door wetenschappers gecreëerde content, dus niet (enkel) achter een betaalmuur van de uitgever. Dit vanuit de gedachte dat met overheidsgeld gefinancierde onderzoeksoutput vrijelijk beschikbaar moet zijn. Een van de varianten is dat uitgeverijen content gratis ter beschikking bestellen als … universiteiten betalen! Dit wordt gek genoeg het "gouden model" genoemd. Oxford University Press (van die universiteit…) vraagt bijvoorbeeld aan de VU 2000 euro en dan wordt mijn tijdschriftartikel onderdeel van het publieke domein. Dus de universiteiten betalen voor schrijven, reviewen, redacties, abonnementen en nu ook voor Open Access.
Het open access model staat voor het gratis aan het publiek ter beschikking stellen van door wetenschappers gecreëerde content, dus niet (enkel) achter een betaalmuur van de uitgever. Dit vanuit de gedachte dat met overheidsgeld gefinancierde onderzoeksoutput vrijelijk beschikbaar moet zijn. Een van de varianten is dat uitgeverijen content gratis ter beschikking bestellen als … universiteiten betalen! Dit wordt gek genoeg het "gouden model" genoemd. Oxford University Press (van die universiteit…) vraagt bijvoorbeeld aan de VU 2000 euro en dan wordt mijn tijdschriftartikel onderdeel van het publieke domein. Dus de universiteiten betalen voor schrijven, reviewen, redacties, abonnementen en nu ook voor Open Access.
| Original language | Dutch |
|---|---|
| Number of pages | 1 |
| Journal | Tijdschrift voor Internetrecht |
| Volume | 8 |
| Issue number | 4 |
| Publication status | Published - 2015 |