Stabilisatie in traumabehandeling bij complexe PTSS: noodzaak of mythe?

ACHTERGROND
Bij de behandeling van mensen die in hun jeugd interpersoonlijk trauma hebben meegemaakt en last hebben van symptomen van ‘complexe ptss’, wordt geadviseerd blootstelling aan de traumatische herinneringen te laten voorafgaan door een fase van ‘stabilisatie’. Daarbij krijgen patiënten onder andere emotieregulatievaardigheden aangeleerd.

DOEL
Nagaan hoe sterk het empirisch bewijs is voor een dergelijke fasegerichte behandelaanpak bij deze patiëntencategorie.

METHODE
Een kritische beschouwing van wetenschappelijke literatuur en richtlijn, met als uitgangspunt de studies die de basis vormden voor de consensusrichtlijn voor complexe ptss (Expert Consensus Guidelines for Complex ptsd) van de International Society for Traumatic Stress Studies.

RESULTATEN
Onderzoek liet zien dat een op de verwerking van de traumatische gebeurtenissen gerichte behandeling - eventueel in combinatie met een daaraan voorafgaande fase van stabilisatie - ook voor patiënten met complexe ptss-symptomen werkzaam is. Het staat echter geenszins vast dat een goed uitgevoerde en goed gedoseerde evidence-based traumabehandeling door stabilisatie dient te worden voorafgegaan.

CONCLUSIE
In het veld heerst onzekerheid over wat de beste behandeling is voor patiënten met symptomen van complexe ptss door interpersoonlijke traumatisering in de jeugd. Vooralsnog lijken de ernst of complexiteit van deze symptomen in ieder geval geen valide argumenten om patiënten een traject van stabilisatie aan te bieden, dan wel hen een behandeling volgens de multidisciplinaire richtlijn Angststoornissen (traumagerichte cognitieve gedragstherapie of emdr) te ontzeggen.

Stabilisation in trauma treatment: necessity or myth?

BACKGROUND
With regard to the treatment of patients who have been traumatised in childhood by interpersonal trauma and have been diagnosed as having symptoms of complex ptsd, it is advisable that exposure of such patients to traumatic memories should be preceded by a stabilisation phase: during this phase patients can be taught various techniques including particularly those that enable them to regulate their emotions.

AIM
To find out whether there is strong empirical evidence for the introduction of a phase-based treatment approach for this patient group.

METHOD
We performed a critical evaluation of the available scientific literature and guidelines. We took as our starting point the studies that formed the basis of the Expert Consensus Guidelines for Complex ptsd.

RESULTS
Our research shows that trauma-focused treatment, be it with or without a preparatory stabilisation phase, is also effective for patients with complex ptsd symptoms. However, there is certainly no compelling evidence to support the assumption that well-organised and carefully administered evidence-based treatment has to be preceded by a stabilisation phase.

CONCLUSION
Among the experts there is uncertainty about the best form of treatment for patients with complex ptsd that has resulted from interpersonal trauma in childhood. For the time being, the severity and complexity of trauma-related problems are not valid reasons for denying patients a period of stabilisation as recommended in national treatment guidelines, nor are they valid reasons for preferring a phase-based treatment over a trauma-focused type of treatment.