Temporomandibulaire pijn - Wat bepaalt het behandelsucces?

In dit artikel wordt verslag gedaan van een promotie-onderzoek naar de rol van verschillende factoren op de prognose van mensen met Temporomandibulaire Disorder (TMD)-pijn. Ten behoeve van dit onderzoek is een vragenlijst samengesteld waarmee verschillende biopsychosociale aspecten in kaart gebracht kunnen worden. Twee nieuwe meetinstrumenten, de Patient Specific Approach (PSA) en de Social Support and Pain Questionnaire (SPQ), zijn hiervoor ontwikkeld.
Allereerst werd middels de vragenlijst en interviews gekeken hoe mensen die behandeling zoeken voor TMD pijn (care-seekers) verschilden van een groep van mensen met TMD-pijn die dat niet had gedaan (niet-zorggebruikers). Niet alleen hogere pijnintensiteit, maar ook meer ongerustheid over de klachten bleek een voorspeller te zijn voor het zoeken van behandeling. Tot slot is een groep care-seekers, na 6 maanden gevraagd of hun klachten waren verbeterd (50% gaf verbetering aan) en gekeken welke factoren (uit de vragenlijst) op die verbetering van invloed waren. Uit deze vergelijking bleek dat patiëntien die al lang pijn hebben, veel behandelaars hebben bezocht en/of erg gehinderd worden door functiebperkingen, een slechte prognose hebben.
Het resultaat suggereert dat wanneer één of meer van de volgende gele vlaggen aanwezig zijn bij een patiënt: a. lange pijnduur, b. de patiënt heeft veel behandelaars geraadpleegd, c. een hoge mate vna belemmering van de functie of d. catastrofeert over de pijn, de prognose voor de behandeling slecht is. Voor deze patiënten wordt een multidisciplinaire aanpak geadviseerd, waarbij mede aandacht is voor behandelstrategieën waarbij de patiënt leert om te gaan met de pijnklacht.