Abstract
Zirkoonoxide is een keramisch materiaal dat zijn sterkte ontleent aan een nanokristallijne fasetransformatie die onder stress met compressie scheurgroei vertraagt. De biomedische toepassing van dit superkeramiek werd voor het eerst veertig jaar geleden toegepast als vervanger van metaal in heupgewrichtprotheses. Vanaf 1990 deed zirkoonoxide zijn intrede in de tandheelunde in kroon- en brugstructuren en implantaat abutments, dankzij de mogelijkheden van CAD/CAM-technologie. Zirkoonoxide structuren - nu nog zonder porseleinlaag - worden over het algemeen in centrale productiecentra geproduceerd op bais van een CAD-ontwerp van het laboratorium. Vervolgens wordt de restauratie in het laboratorium geïndividualiseerd met een esthetische porseleinlaag. Doorslaggevende argumenten voor het gebruik van zirkoonoxide, als vervanging van metaal, zijn esthetiek en weefselvriendelijkheid. Na een lange periode waarin de volkeramische verzorging vaak gepaard ging met onzekerheid over de duurzaamheid, lijkt zirkoonoxide de definitieve stap te zijn naar metaalvrije prothetiek. Klinische onderzoeken, de langste over een periode van toen jaar, laten geen breuk zien van de structuur. Toch heeft het enige tijd geduurd voordat het incidentele probleem van afbreken van stukjes porselein (chippen) kon worden opgelost.
Original language | Undefined/Unknown |
---|---|
Pages (from-to) | 36-43 |
Journal | Quality Practice. Nascholingstijdschrift voor Tandartsen |
Volume | 4 |
Issue number | 1 |
Publication status | Published - 2008 |